Περάσαμε
πολλές δεκαετίες σε αυτόν τον τόπο με τη Νέα Δημοκρατία να βυσσοδομεί πάνω στην
έννοια «Δημοκρατία».
Μέχρι που φτάσαμε «Δημοκρατία», ακόμα και αυτή η αστική
Δημοκρατία, να νοείται από τη Νέα Δημοκρατία ως εκείνο το σύστημα της επιβολής
του «μαύρου», των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, της απαγόρευσης
συναθροίσεων, της πρόσδεσης του τόπου σε καθεστώς αέναης λιτότητας και της
υπαγωγής της Ελλάδας σε καθεστώς Αγγλικού Δικαίου με τη μέθοδο των τροπολογιών
της νύχτας (όποτε γινόταν κι αυτό)…
Τα
υπόλοιπα χρόνια της μεταπολίτευσης τα περάσαμε με το ΠΑΣΟΚ, το… «σοσιαλιστικό
κίνημα», να βυσσοδομεί, να συκοφαντεί, να λερώνει την έννοια του σοσιαλισμού.
Φτάσαμε στο σημείο, μετά από την αρχική φάση του «σοσιαλισμού» των «νέων
τζακιών», να προσδένεται η Ελλάδα – στο όνομα του… σοσιαλισμού – στα ΔΝΤ, να
καμώνεται το «σοσιαλισμό» η βρωμιά του «όλοι μαζί τα φάγαμε»και να κλίνεται σε
όλες τις πτώσεις ο όρος «σοσιαλισμός» από τα χείλη μιας από τις πιο ρυπαρές
ομάδες μιζαδόρων που γνώρισε ποτέ ο τόπος.
Κατ’ αρχάς δικαίωμα του καθενός η ετερότητα και ο
ατομικός αυτοπροσδιορισμός.
Αλλά μην τρελαθούμε κιόλας.
Μπορεί παντού στον κόσμο
να επιδιώκεται η έννοια της «Αριστεράς» να κοντύνει στα όρια του καπιταλιστικού
συστήματος.
Μπορεί να εμφανίζεται σαν «Αριστερός» τη μια οΝτ’ Αλέμα και ο Μπλερ
και την άλλη ο Σρέντερ μέχρι ο… Ομπάμα.
Μπορεί να θέλουν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης οι θιασώτες του
«τέλους της Ιστορίας» να παρουσιάσουν την «Αριστερά» ως μια… γεωγραφική εκδοχή
που βάζει τα ρούχα της αλλιώς για να διαχειριστεί το καθεστώς της γύμνιας και
της εκμετάλλευσης.