Αντιγράφω από μήνυμα του Ν.Σιδηρόπουλου - που καλεί
σε οικονομική και ηθική βοήθεια προς την οικογένεια του νεκρού ομογενή ήρωα
Θ.Κοσσέ, η οποία ζει στην Αθήνα - τη μαρτυρία του φίλου του Ανατόλι για την
κηδεία του στο Ραζντόλνιε, το χωριό, όπου γεννήθηκε έξω απ' το Ντονιέτσκ:
«Ήμουν στην επικήδεια τελετή. Ήταν περίπου είκοσι
άνθρωποι από τη μονάδα μας κι άλλοι δέκα από τους πολεμικούς ανταποκριτές και
συγγενείς, η μητέρα, η αδελφή κι άλλοι.
Πήραμε τα παιδιά από το νεκροτομείο.
Τους είχαν ντύσει και τους δύο με καινούρια στολή. Τους σκέπασαν με σημαίες.
Τον Θανάση με ελληνική και τον Αλέξανδρο με τη σημαία της Νοβορωσίας. Ο ιερέας
τους έψαλλε στο ναό κι εν συνεχεία εκφώνησε κήρυγμα για τους νεκρούς
χριστιανούς στρατιώτες. Ένας μαχητής από τη μονάδα κινηματογραφούσε. Ο
Αλέξανδρος θάφτηκε στην Αλέα της Δόξας, τον Θανάση τον μετέφεραν στο χωριό του.
Ένα σημαντικό γεγονός, το οποίο υπογράμμισαν σήμερα και μαχητές από τη μονάδα
του:
Ο Θανάσης κρατούσε όπλο, αλλά ποτέ δεν το χρησιμοποίησε.
Ασχολούνταν
αποκλειστικά με την πολεμική δημοσιογραφία. Μαζί με το Θανάση ήταν ένας ακόμη
μαχητής, που είχε κρεμασμένο στο στήθος του ένα αυτόματο. Το θραύσμα χτύπησε
επακριβώς το πλαίσιο πάνω από τον επικρουστήρα. Το αυτόματο αναποδογυρίστηκε,
αλλά ο μαχητής υπέστη απλώς ένα μόλωπα».
Φράση από ένα μήνυμα του Σωκράτη Λαζαρίδη:
«Η κόρη του έκλαιγε συνεχώς. Ο γιος του επίσης έχει
προβλήματα. Είναι άνεργος και εισπράττει μόνο για τις εμφανίσεις του στο ρινγκ
200 ευρώ το μήνα κι αυτό όχι κάθε μήνα».