Διάβαζα την προηγούμενη βδομάδα το αφιέρωμα «20 χρόνια εκλογών» (που είχα επιμεληθεί εγώ, παρεμπιπτόντως) και ξαφνικά, σαν να ήμουν ένας τυχαίος αναγνώστης, αναρωτήθηκα:
Μα καλά, είναι φέτος «έτος εκλογών», που δημοσιεύσαμε αυτό το αφιέρωμα-ποταμός;
Και με έπιασε μια νοσταλγία…
Τέτοιες μέρες, όλο και κάποιος νεαρός υποψήφιος για δημοτικός σύμβουλος διοργάνωνε πάρτι σε κάποια κοσμική καφετερία.
Επίσης, οι μεγαλύτεροι διοργάνωναν κάποιο ούζο στην πλατεία Κασταλίας ή στην πλατεία Ηρώων.
Για να μην σας πω για τους παλαιούς και έμπειρους, που παζάρευαν τις ψήφους τους με τους καινούργιους.
Μα καλά, είναι φέτος «έτος εκλογών», που δημοσιεύσαμε αυτό το αφιέρωμα-ποταμός;
Και με έπιασε μια νοσταλγία…
Κοντεύουμε στα μέσα Σεπτεμβρίου, με τις εκλογές για τις 7 Νοεμβρίου και δεν τρέχει τίποτα…
Κάποτε, τέτοια εποχή είχαν ξεκινήσει οι διεργασίες των υποψηφίων δημάρχων για εύρεση υποψηφίων δημοτικών συμβούλων.
Tέτοιες μέρες, τα καφενεία και οι καφετερίες έσφυζαν από «δημοτική» ζωή, ζυμώσεις, διαβουλεύσεις, φιλοφρονήσεις.
«Θα τιμήσεις το ψηφοδέλτιό μου;», «Όχι άμα έχεις και τον βλάκα τον Τάδε», «Βλάκας μωρέ αλλά κουβαλάει 700 σταυρουδάκια, τι να κάνω;».
Εννοείται, ότι από την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου ξεκινούσε ο συνωστισμός των υποψηφίων γύρω από την Ιερή Εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.Τέτοιες μέρες, όλο και κάποιος νεαρός υποψήφιος για δημοτικός σύμβουλος διοργάνωνε πάρτι σε κάποια κοσμική καφετερία.
Επίσης, οι μεγαλύτεροι διοργάνωναν κάποιο ούζο στην πλατεία Κασταλίας ή στην πλατεία Ηρώων.
Για να μην σας πω για τους παλαιούς και έμπειρους, που παζάρευαν τις ψήφους τους με τους καινούργιους.